மருத்துவமனையில் ஜனநாயகம்

இந்திய ஜனாதிபதிகள் அரசு நடத்தும் மருத்துவமனைகளில் நம்பிக்கையற்று, வெளி நாட்டு சுற்றுப்பயணம் என்கிற போர்வையில் வைத்தியம் பார்க்க ஓடுகிறார்கள். தமிழக முதல்வர்களிலிருந்து அனைத்து மாநில முதல்வர்களும் டெல்லியிலிருக்கும் மத்திய அமைச்சரவைக் குழுக்களும், ஒரு சிறு தும்மலுக்குக்கூட உயர்தர தனியார் மருத்துவமனைகளில் சிகிச்சை பெறுகிறார்கள். காங்கிரஸ் தலைவர் சோனியா இந்திய மருத்துவத்திலேயே நம்பிக்கையில்லாமல் அமெரிக்கா சென்று வைத்தியம் பார்க்கிறார். ஒரே உதையில் நானூறு பேரை கொன்றுபோடும் சூ.ஸ்டார் சிங்கப்பூருக்கு வைத்தியம் பார்க்க ஓடுகிறார். ஆனால், 'எனது இந்தியா, இந்தியா ஒரு வல்லரசு, ஜனகன மண, ஜன நாயகம்' எனும் வெற்றுக்கோஷங்களுக்கு மட்டும் இங்கே குறை கிடையாது!

வெறும் போஸ்ட் மார்ட்டம் செய்யும் அலுவலகமாக மட்டுமே அரசு மருத்துவமனைகள் இயங்குகின்றன. இதற்கு ஆளும் வர்க்கத்தின் அலட்சியப்போக்குதானே காரணம்?

தனியார் மருத்துவமனைகளில்தான் கவனிப்பு சரியாக இருக்கும் எனும் தொனி சாதாரண, பாமர மக்களிடையே உருவாக்கப்பட்டுவிட்டது. இந்தக் குழப்பங்களிடையே நடந்ததுதான் தூத்துக்குடி வீச்சறிவாள் சண்டை. மருத்துவரின் கொலை நியாயமென்பதும், அனியாமென்பதும் விவ்வதகளமாகிவிட்டது.

இத்தகைய விவாதங்களை உடனடியாக நிறுத்திவிட்டு, நாம் உடனடியாகச் செய்யவேண்டிய தீர்வென்ன?

மத்திய அரசாங்கத்தையும், அரசாங்கத்தைத் தலைமை ஏற்று நடத்தும் மாநில முதல்வர்களை முதலில் கண்டிக்கவேண்டும். ஏனெனில் அவர்களின் பூரண மேர்பார்வையிலும் ஒப்புதலிலும்தானே அரசு மருத்துவமனைகள் நடத்தப்படுகின்றன? அதை மேம்படுத்தத் தவறிய அவர்களை கண்டனத்துக்குள்ளாக்கவேண்டும். மேலும் ஜனாதிபதிகள், மத்திய முதல்வர், அமைச்சர்கள், மானில முதல்வர்கள், அமைச்சர்கள், அதிகாரிகள் என, அரசை நிர்வகிக்கும் யாவரும் அரசு மருத்துவமனையில் சிகிச்சை எடுப்பதை நாம்தான் கட்டாயமாக்கவேண்டு. இத்தகையோர் அரசு மருத்துவமனைகளைத் தவிர்த்து, தனியார் மருத்துவ மனைகளுச் சென்றால், அந்த மருத்துவமனைகளின் முன்னால் ஆர்பாட்டம் நடத்தவேண்டும். அங்கிருந்து அவர்கள் விரட்டியடிக்கப்பட்டு, அரசு மருத்துவமனையில் சிகிச்சை அளிக்கப்படவேண்டும்.

தனியார் மருத்துவமனைகளை விட அரசு மருத்துவமனைகள் தரத்தை உயர்த்திட இவ்வாறான போராட்ட முறைகள் உடனடித் தேவையாக இருக்கிறது.